Նա Վրաստանն է, այս էլ՝ Հայաստանը
Օրերս Վրաստանի մայրաքաղաք Թբիլիսիում մեծ շուքով անցկացվեց Սայաթնովյան Վարդատոն ամենամյա ավանդական տոնակատարությունը: Ըստ մեր ունեցած տեղեկությունների՝մշակութային այդ հրաշալի միջոցառմանը հայերից բացի, ինչպես միշտ, իրենց մասնակցությունն ունեցան նաեւ վրացիները, տարբեր ազգերի ներկայացուցիչներ: Վարդատոները միշտ վայելել, այժմ էլ վայելում են Վրաստանի կառավարության մշտական հոգատարությունը: Հոգատարության առարկա են ոչ միայն Վարդատոները:
Լրագրողներից մեկը տոնակատարությանը մասնակցող, Վրաստանում հրատարակվող «Վրաստան» թերթի երկար տարիների գլխավոր խմբագիր Վան Բայբուրդյանից հետաքրքրվեց՝ շարունակվո՞ւմ է տպագրվել «Վրաստան» թերթը, ինչպե՞ս են հաղթահարում ֆինանսական եւ այլ կարգի դժվարությունները: Որպես պատասխան հնչել է՝Վրաստանի իշխանությունները հոգատար են նաեւ հայալեզու թերթի նկատմամբ, ֆինանսական որեւէ դժվարություն իրենք չեն ունեցել, չունեն: Թերթը շարունակվում է հրատարակվել իր ռիթմով:
Կարծում ենք, Վրաստանի իշխանությունները հենց այնպես չեն հովանավորում եւ հոգում թերթի /թերթերի/ հոգսերը: Միանշանակ, համարում են իրենց բարեկամ, օգնական, պետության, ժողովրդի առջեւ ծառացած խնդիրներին աչալրջորեն հետեւող եւ դրանք ի դերեւ հանող, լուծման ուղիներ մատնանշող եւ պետության կյանքում առանցքային դեր ունեցող անչափ կարեւոր մի օղակ: Էլ ուրիշ ի՞նչ կարելի է ավելացնել ասվածին... Թերեւս՝ոչինչ: Բացի,այն էլ միայն/ ընթերցողի հիշողությունը թարմացնելու նպատակով, ընդամենը մի քանի տող. այս տարվա հունիսի մեկից անհասկանալի անմիտ որոշումով դադարեցվեցին հրատարակվել մեր երկրի ՄԱՅՐ թերթերը՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» հայալեզու եւ «Ռեսպուբլիկա Արմենիա» ռուսալեզու օրաթերթերը: Մեր գործն ընդամենը հիշեցնելն էր, եզրակացությունները թողնում ենք Հայաստանի Հանրապետության բազմաչարչար ժողովրդին, թերթի բազմահազար ընթերցողներին:
Գագիկ Անտոնյան
Լոռի
