Image

ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԿԱՐԳԻ ԽԱԽՏՈՒՄՆԵՐԸ. ՄԱՍ Զ

Դատական հայցի հիմք

Զ

         Հանցագործության հետևանքները չեն կարող առաջացնել իրավունքներ (ex injuria non oritur jus

                 Հայաստանի տրանսպորտային հաղորդակցությունների և սահմանամերձ բնակավայրերի բնակիչների անվտանգության բոլոր հարցերը վտանգված են և չեն լուծվել։ Ագրեսորի՝ Ադրբեջանի գործողությունները Հայաստանում և Արցախում ոտնահարում են մարդու տարրական իրավունքները՝ կյանքի, աշխատելու, սովորելու, ազատ տեղաշարժվելու իրավունքը։ Հայաստանի Սյունիքի մարզի Գորիս-Կապան միջպետական ​​ճանապարհին տրանսպորտային միջոցների տեղաշարժի ժամանակ միտումնավոր միջադեպեր են ստեղծվել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մասին կեղծ հղումով։Հայաստանի համար այս բոլոր հաղորդակցությունների բացումը ոչ տնտեսապես ձեռնտու է, ոչ էլ արդյունավետ։ Դա ավելի շատ ձեռնտու է Թուրքիային և Ադրբեջանին, ինչպես նաև որոշ արտաքին խաղացողների:Նշում ենք նաև, որ հաստատված փաստ է, որ Ադրբեջանի Հանրապետության զինված ուժերի կողմից իրականացվել է միջազգային հանցագործություն՝ ռազմական ագրեսիա՝ Թուրքիայի Հանրապետության զինված ուժերի և ԴԱԻՇ միջազգային ահաբեկիչների անմիջական մասնակցությամբ: Սիրիան և Լիբիան՝ ընդդեմ Արցախի Հանրապետության (Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետություն)՝ նրան զրկելու ինքնորոշման, անկախության, ազատության, զարգացման և ապագայի իրավունքներից՝  նրա տարածքի օկուպացիայով։ Ադրբեջանը բազմիցս հրթիռային հարվածներ է հասցրել Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գտնվող քաղաքացիական և ռազմական օբյեկտներին։            Իսկ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին՝ եռակողմ հրադադարի մասին հռչակագրի ստորագրման և Արցախի Հանրապետության դեմ Ադրբեջանի Հանրապետության 44-օրյա ռազմական ագրեսիայի ավարտի օրը, ադրբեջանական զինուժը իր տարածքից՝ դյուրակիր զենիթահրթիռային համակարգով խոցվել է Հայաստանի օդային տարածքում, ռազմական գործողությունների գոտուց դուրս, Ռուսաստանի Դաշնության 102-րդ ռազմաբազայի ռուսական Մի-24 ուղղաթիռը, որը օդից ուղեկցել և հսկել է դեպի Արցախի հակամարտության գոտի մեկնող ռուս խաղաղապահներին։                Հրթիռակոծման հետևանքով զոհվել են ուղղաթիռի անձնակազմի անդամները։ Ռազմական այս հանցագործությունը մինչ օրս չի ստացել համապատասխան գնահատական, իսկ իրական հանցագործները՝ պատվիրատուներն ու մեղավորները, չեն ստացել իրենց արժանի պատիժը (այս հանցագործությունները պատկանում են «ագրեսիա» սահմանմանը, որը հաստատվել է ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 1974 թվականի դեկտեմբերի 14-ի թիվ 3314 (XXIX) բանաձեւով):                Բազմաթիվ վավերացված փաստեր միանշանակ հաստատվել են.               - Ադրբեջանի կողմից իրականացված ռազմական հանցագործությունները Արցախի Հանրապետության հայերի` ինչպես զինվորականների, այնպես էլ քաղաքացիական անձանց նկատմամբ.               Ադրբեջանը կիրառել է ֆոսֆոր պարունակող զենք, որը քիմիական զենքի տարրեր ունի։ Սպիտակ ֆոսֆորով զինամթերք օգտագործվում էր հիմնականում անտառներում, բնակավայրերի մոտ, որտեղ զինված հարձակումների ժամանակ ապաստան էր գտել խաղաղ հայ բնակչությունը։ Իսկ դրանք զանգվածային ոչնչացման զինամթերք են, որոնք անուղղելի վնաս են հասցրել ոչ միայն մարդկանց, այլև շրջակա միջավայրին.               - Արցախի հայկական պատմամշակութային ժառանգության՝ կրոնական (հեթանոսական և քրիստոնեական), մշակութային և ճարտարապետական ​​հուշարձանների, հնագիտական ​​վայրերի ոչնչացում և յուրացում։Ուստի անհրաժեշտ է որակական գնահատում, համապարփակ փորձագիտական ​​հաշվառում և վերլուծություն՝ Ադրբեջանի Հանրապետության կողմից Արցախի Հանրապետությանը (Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետություն) և ուղղակիորեն Արցախի Հանրապետության հայ բնակչությանը պատճառված նյութական և ոչ նյութական վնասի՝ ինչպես ռազմական ագրեսիայի ժամանակ, այնպես էլ խաղաղ նախապատերազմյան և հետպատերազմյան ժամանակներում.               - Ադրբեջանի Հանրապետության կողմից միջազգային մարդասիրական իրավունքի և մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումներ, ներառյալ դաժան և անմարդկային վերաբերմունք ռազմագերիների և հայ խաղաղ բնակչության նկատմամբ, նրանց հարկադիր կալանավորումը, ինչպես նաև ծաղրանքը զոհված զինծառայողների մարմինների և սպանված քաղաքացիական անձանց նկատմամբ.               - հայատյացության և հայ ժողովրդի նկատմամբ ատելություն սերմանելու հանցավոր քաղաքականության, էթնիկական հողի վրա քաղաքացիների նկատմամբ խտրականության, էթնիկ զտումների և Հայոց ցեղասպանության հետևանքով փախստականների և ներքին տեղահանվածների իրավունքների ոտնահարման դրսևորումները Սումգայիթում, Բքվում, Կիրովաբադում, Շամխորում, Մարաղայում, Շաումյանի շրջանում՝ Ադրբեջանական ԽՍՀ-ի «Օղակ» գործողության արդյունքում, խաղաղ ժամանակ, ադրբեջանական իշխանությունների ռազմական գործողություններից և ահաբեկչությունից։Արդյունքում հարյուրավոր մարդիկ զոհվեցին, շատերը վիրավորվեցին։ Ադրբեջանի Հանրապետությունում ազգությամբ հայ ավելի քան 500 հազար քաղաքացի դարձել է փախստական ​​և ավելի քան 300 հազար՝ ներքին տեղահանված։Այսպիսով, Ադրբեջանի Հանրապետության իշխանությունները կազմակերպել և իրականացրել են իրական ցեղասպանություն, էթնիկ զտումներ և տեղահանություն հանրապետության տարածքում բնակվող բնիկ հայ բնակչության նկատմամբ.               - Ադրբեջանի Հանրապետության կողմից Արցախի Հանրապետության ժամանակավոր օկուպացված տարածքների անօրինական և անընդունելի բնակեցում օտարերկրյա վարձկանների և Սիրիայից և Լիբիայից ժամանած միջազգային ԴԱԻՇ ահաբեկիչների կողմից, որոնք հավաքագրվել են Թուրքիայի և Ադրբեջանի կողմից։Հատկապես նշում ենք այսպես կոչվածի անօրինականությունը, ոչ լեգիտիմությունն ու անթույլատրելիությունը. «սահմանագծում և սահմանազատում», առանց երկկողմանի միջազգային պայմանագրի Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության պետական ​​սահմանի սահմանում և փոփոխություն՝ հիմնվելով միայն ԽՍՀՄ և Հայաստանի Հանրապետության վարչատարածքային բաժանման վրա, ինչպես նաև օտարերկրյա մասնավոր ընկերության GPS համակարգի միջոցով փոխանցել ագրեսորին Սյունիքի և Տավուշի մարզերի համայնքների տարածքների մի մասը՝ ՀՀ Գորիս-Կապան ավտոճանապարհի մի մասը։               ԽՍՀՄ վարչատարածքային բաժանումը, հատկապես Ադրբեջանական ԽՍՀ-ում անօրինական և արհեստական ​​բաժանումները չեն կարող հիմք հանդիսանալ Հայաստանի Հանրապետության և ԱՀ պետական ​​սահմանի սահմանազատման համար։               Նաև ԽՍՀՄ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի խորհրդային քարտեզները չեն կարող միակ հիմք ծառայել պետական ​​սահմանի սահմանազատման համար, քանի որ դեռեւս  Հայաստանի ԽՍՀՄ-ին միանալուց առաջ նրա սահմանները որոշվել էին միջազգային հանրության կողմից։Միջազգային հանրության կողմից ընդունված միակ իրավական փաստաթուղթը Հայաստանի և Ադրբեջանի Հանրապետության սահմանների վերաբերյալ Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսի հատուկ հանձնաժողովի 1920թ. փետրվարի 24-ի  Հայաստան պետության քարտեզի առաջարկն է:               Համաձայն Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսի հատուկ հանձնաժողովի 1920 թվականի փետրվարի 24-ի զեկույցի առաջարկության, որը սահմանում է Հայաստան պետության սահմանները, Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության միջև սահմանազատելու իրավունքը տրվել է Հայաստանի Հանրապետությանը։ Ազգերի լիգան (նրա իրավահաջորդը Միավորված ազգերի կազմակերպությունն է), և ժողովրդագրական տվյալները հիմք են ընդունվել բնակչության ազգային կազմի վերաբերյալ մինչև Առաջին համաշխարհային պատերազմի բռնկումը։               Պարզ ասած, ինչ սահման էլ որոշվեր, նույնը պետք է լինի ԽՍՀՄ-ից դուրս գալու և փլուզման ժամանակ։               ԽՍՀՄ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի քարտեզները և արհեստականորեն ստեղծված Ադրբեջանի քարտեզները չեն կարող գերակայել միջազգային հանրության օրինական քարտեզներին և որոշումներին։               Ներկայիս ազգային կազմը նույնպես չի կարող հիմք ծառայել սահմանների սահմանազատման համար, քանի որ այն առաջացել է Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից իրականացվող հայերի բնաջնջման, էթնիկ զտումների և տեղահանության հանցավոր քաղաքականության արդյունքում։               Իսկ հանցագործության հետևանքները չեն կարող առաջացնել իրավունքներ (ex injuria non oritur jus):

Image

Քաղաքական, տնտեսական, մշակութային և այլք նորություններ Հայաստանից և աշխարհից։ Վերլուծություններ, իրադարձություններ, հակամարտություններ և պատահարներ՝ ամեն օր առցանց նորությունների թարմացումներ։